Meh nak sambung lagi....Aku capai hp n sms dia, "awak, kita kawan je la eyk?"...Dia terkejut besar time lpas aku antar cmtu, dia call aku, aku xnak angkat, dia sms aku, dia cakap " nape awak tiba2 jadi camni, saya tau awak nakkan sy, knape awak? Knapa awak tiba2 brubah ati?" Aku cari idea, ape alasan yang paling bagus supaya dia x kecik ati....Aku reply "Maaflah awak, sbnarnya fmly saya dah cari sorang gurl untuk sy, anak kawan papa saya...sy terpaksa ikot kehendak papa, klo tak susah idop sy...=(("....
Dia call aku, banyak kali...tpi aku tak angkat...Dia sms lg " apa salah aku, knape aku selalu dihalang bila ingin bersama org yang aku sayang, kenapa??"...Aku jd kesian, aku cuba pujuk dia, aku ckp kita tetap akn berhubung n awak boleh bermanja ngan sy hnya sebagai abang...Dia xnak, dia nangis2...Malam tu, mama dia call aku (sbnarnya aku dah knl mama dia terlebih dahulu sblum kenal ngan dia)...mama dia call, tanya btol ke aku dah ade girl lain? n fmly yang cari?...aku jawab "btol".....Ati aku sayu

...nape aku rase xnk sangat2 kat dia masa tu....
Minggu terakhir aku kat kampung, aku rase serba salah nk tinggalkan dia...Dah seminggu aku kat kampung, tpi blom bertemu muka pon ngan dia, aku gelisah...rase mcm ade yang tak kene. Aku call dia, cakap nk jumpa, dia tanya aku, takpe ke? nnti fmly marah? Aku cakp xpe....Kitorang pon berjumpa, bila bertentang mata ngan dia, hati aku jd x keruan, berdebar, aku x boleh berkata2...adakah aku memang mencintai dia n xboleh disangkal2 lagi?? aku xboleh tipu diri sendiri.....sehari suntuk kitorang keluar, aku mcm xde idea langsung nak borak2 dgn dia, sepanjang bersama, aku rase selesa n xnak berpisah...aku sedar yang aku memang btol2 cintakan dia.
Balik umah, aku xleh nk lelapkan mata, asik tebayang2 wajah dia...aku sms dia, dia pon sama, dia xnak aku pergi tinggalkan dia, dia nk jumpa aku lagi, nak bersama aku....Aku....ermmm..